تغذيه فرآيندي است که درطي آن سلول‌هاي بدن حيوان قابليت استفاده از مواد شيميايي مورد نياز خود را جهت انجام مطلوب واکنش هاي متابوليکي و شيميايي براي رشد، نگهداري (Maintenance)، کار و توليد دريافت مي نمايد. شناخت روابط بين مواد موجود در خوراک ها و نياز سلول هاي موجود زنده قبل از استفاده عملي و خوراک دادن، ضروري مي باشد. در آغاز بررسي علم تغذيه نياز به شناخت کليه اين روابط از نظر بيوشيمي و فيزيولوژي داريم.
از سمت مقابل تغذيه دام با مواد بيهوده و غير اقتصادي مي‌تواند منجر به ايجاد مشکلات بهداشتي در آن‌ها شود. اين امر به مهارت، دانش و تمرين زيادي نياز دارد تا بتواند خوراک بهينه حيوانات را تهيه کند. اولين قدم، درک خوبي از انواع مختلف غذاهايي است دام مي‌تواند از آن‌ها مصرف کند. مرحله دوم نيز آشنايي فرد و يادگيري چگونگي ترکيب غذاهاي مختلف با هم براي تشکيل جيره‌هاي غذايي متعادل براي حيوانات است.
اينکه چه نوع مواد مغذي در خوراک دام به کار برده شود، بسيار مهم است. به طور کلي خوراک دام از سه جنبه‌ي کربوهيدرات، پروتئين و چربي مورد بررسي قرار مي‌گيرد.
کربوهيدرات
کربوهيدرات‌ها از قندها و نشاسته‌ها و فيبر تشکيل شده اند که قند و نشاسته انرژي و گرما را تامين مي‌کنند. در صورت عدم استفاده بلافاصله آن‌ها به عنوان چربي ذخيره مي‌شوند. فيبر ماده‌اي با ارزش غذايي کمي است. اين در حالي است که نقش مهمي در سالم نگه داشتن دستگاه گوارش دارد. افيبر فرايند هضم را تحريک کرده و به جذب مواد غذايي کمک مي‌کند.
پروتئين
پروتئين‌ها حاوي کربن، هيدروژن و اکسيژن هستند. علاوه بر اين، آن‌ها حاوي نيتروژن نيز مي‌باشند. پروتئين‌ها براي حفظ بدن و رشد و ترميم بافت‌ها به کار مي‌روند. پروتئين‌ها همچنين گرما و انرژي را تأمين مي‌کنند. پروتئين براي حيوانات جوان و در حال رشد و همچنين براي حيواناتي که شيرده از اهميت ويژه‌اي برخوردار است.
براي خواندن کامل اين مطلب لطفا به لينک زير مراجعه نماييد.
درباره این سایت